Prawda mi mamiczka powiadali. O pieśniach, które po stu latach do domu wróciły

Zdigitalizowane na nośniku cyfrowym w berlińskim Archiwum Fonograficznym przez Albrechta Wiedemanna i przeniesione na  płytę CD wydaną w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk dają się świetnie słuchać, choć w niektórych utworach głosom śpiewaków i instrumentów towarzyszy dyskretny chrobot, jak na dawnych płytach. Trudno tych dawnych śpiewów  słuchać  bez wzruszenia. I to niezależnie od tego, czy berliński nauczyciel  nagrywał ludzi ni to mówiących, ni to śpiewających (melorecytacja) różaniec, czy młode kobiece głosy wykonujące kolędę „A wczora z wieczora” (zupełnie tak samo, jak dziś w naszych kościołach, może tylko odrobinę wolniej) albo wielkanocną antyfonę „Raduj się nieba Królowo”.