Krakowscy taksówkarze kontra Uber – wojna o przepisy. Kogo wzmocni nowa ustawa o transporcie zbiorowym: kierowców, giganta czy… klientów?

Prawo. 63 tysiące polskich taksówkarzy czeka w nerwach na nową ustawę o transporcie zbiorowym, której projekt powstaje od miesięcy w resorcie infrastruktury kierowanym przez Małopolanina Andrzeja Adamczyka. Minister zdaje sobie sprawę, że to jeden z gorętszych dziś i najbardziej podatnych na korupcję aktów prawnych. Może ochronić przed agresywną obcą konkurencją tysiące polskich rodzin, ale jednocześnie wywołać niezadowolenie wielu polskich klientów, zwłaszcza młodych, chwalących wygodę i niskie ceny.

Ustawa o transporcie zbiorowym dotyczy zarówno przewozów między miejscowościami, zdominowanych w ostatnich dwóch dekadach przez popularne w Małopolsce busy (ich właściciele boją się, że zostaną zniszczeni przez globalnych autokarowych potentatów), jak i transportu w miastach, opanowanego dotąd przez rodzimych taksówkarzy, solistów i korporacje.

Furtki dla gigantów?

Na miejskim rynku przewozów rozbija się od kilku lat kontrowersyjna, pochodząca z USA, globalna korporacja Uber. Stworzyła ona mobilną internetową aplikację umożliwiającą nawiązywanie kontaktów miedzy potencjalnymi pasażerami i właścicielami prywatnych aut, którzy okazyjnie (a w praktyce często na stałe) zarabiają na przewozach. Z usługi tej korzysta już ponoć 1,5 mln Polaków (tylu ściągnęło aplikację). W grudniu zeszłego roku unijny Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że nie jest to usługa technologiczna, lecz przewozowa i jako taka powinna podlegać identycznym regulacjom, jak np. taksówki.